هر بار که به اینجا می آیم، احساس می کنم به سرزمین متروکه ای آمدم که زمانی آبادی سرسبزی بوده پر از شور زندگی با دوستان و همسایه هایی صمیمی. سرزمینی که خانه ها با رفتن یکی یکی ساکنان آن متروکه شده که علفها در مزارع قد کشیده اند که دیگر کسی نیست وقت و بی وقت تو را به خانه اش دعوت کند. احساس کسی که با برگشتن و سعی در ماندنش انتظار بیهوده ی بازگشت ساکنین آن را می کشد تا دوباره زندگی به این آبادی برگردد. روزهای شبه قرنطینه
کرونا از آنچه فکر می کردیم ... اصلا بیخ گوش ما است!
این سرزمین متروکه
متروکه ,زندگی ,خانه ,کسی ,وقت ,آبادی ,سرزمین متروکه ,اش دعوت ,خانه اش ,به خانه ,را به
درباره این سایت